Μια φωτογραφία ντοκουμέντο και στυγνά ερωτήματα από Τούρκο δημοσιογράφο
ΕΧΟΥΜΕ αναφερθεί σε συνέχειες στο «Έπος της Ομορφίτας» του 1963 και τονίσαμε, με βάση αφηγήσεις μαχητών της εποχής, ότι όλοι οι Τουρκοκύπριοι που έμεναν στην Ομορφίτα μετακινήθηκαν στο Γυμνάσιο Κύκκου μέσα σε συνθήκες πλήρους ασφάλειας. Επίσης, ότι οι τρομοκράτες Τουρκοκύπριοι που επάνδρωναν τα πολλά φυλάκια στην περιοχή, αποχωρώντας εσπευσμένα από τις ληστοφωλιές τους, πήραν μαζί τους τραυματίες ή και νεκρούς που είχαν.
ΤΡΕΙΣ ολόκληρους μήνες (!) μετά τα γεγονότα της Ομορφίτας, οι Τούρκοι εμφανώς θιγμένοι από την ταπεινωτική ήττα τους, έθεσαν σε ενέργεια τη βιομηχανία ψέματος και συκοφαντίας – στην οποία είναι «μάνες» – εναντίον της ελληνικής πλευράς. Και έπλασαν τον μύθο της δήθεν «δολοφονίας Τούρκισσας με τα τρία παιδιά της, που βρέθηκαν μέσα σε λίμνη αίματος σε μπανιέρα.» Με τους μηχανισμούς που πάντοτε διαθέτουν, το ψέμα ξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου κυκλοφορούσε και φωτογραφία με τους τέσσερις νεκρούς στην μπανιέρα! Έφτασαν στο ακραίο και ελεεινό σημείο προπαγάνδας οι Τούρκοι, να μετατρέψουν «το σπίτι με τη μπανιέρα» σε «Μουσείο βαρβαρότητας», για ευρύτερη και πιο πειστική προπαγάνδα. Και, όντως, παρέσυραν πολλούς.
Οι Έλληνες δεν είχαν φτάσει στο «σπίτι με την μπανιέρα»
ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ αυτό ψέμα κράτησε για χρόνια, παρόλο που δόθηκαν και δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς πολλές μαρτυρίες Ελλήνων μαχητών, στις οποίες τονιζόταν ότι οι ελληνικές δυνάμεις ποτέ δεν είχαν φτάσει στο συγκεκριμένο σπίτι στο οποίο, υποτίθεται, έγινε η ομαδική δολοφονία. Να σημειωθεί, ότι το σπίτι βρισκόταν μακριά – περισσότερο από ένα χιλιόμετρο – από την περιοχή Ομορφίτας, την οποία οι εθελοντές μαχητές απελευθέρωσαν την ημέρα των Χριστουγέννων 1963.
ΕΠΕΙΔΗ όμως το ψέμα έχει κοντά πόδια, η αλήθεια έλαμψε μια μέρα, από τουρκικές μάλιστα πηγές. Συγκεκριμένα, αποκαλύφθηκε ότι τη γυναίκα και τα τρία παιδιά δολοφόνησε ο σύζυγος και πατέρας, ο οποίος ήταν αξιωματικός της ΤΟΥΡΔΥΚ και είχε παραφρονήσει. Επρόκειτο για τον επίατρο Νιχάτ Ιλχάν, ο οποίος είχε επιστρέψει στην Τουρκία από την Αμερική νωρίς το 1963 και ανάλαβε καθήκοντα στο στρατιωτικό νοσοκομείο «Χαϊντάρ Πασά», της Κωνσταντινούπολη. Σε μικρό διάστημα μετατέθηκε στην Κύπρο, όπου έφτασε με την οικογένειά του και εγκαταστάθηκαν σε σπίτι στη Λευκωσία. Με την έναρξη της τουρκικής ανταρσίας, ανάλαβε στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας υπηρεσία για περίθαλψη Τουρκοκυπρίων τραυματιών, από τις 18 Δεκεμβρίου 1963. Μάλιστα, δεν έμενε στο σπίτι του, αλλά στο νοσοκομείο.
ΥΠΑΡΧΕΙ βέβαια και η εκδοχή, ότι δεν ήταν ο Ιλχάν ο δολοφόνος μητέρας και παιδιών, αλλά ανώτερο στέλεχος της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής Οργάνωσης Τ.Μ.Τ., ο οποίος και δολοφονήθηκε μέσα σε «φυλακή» των κατεχομένων. Εκεί, κατά την εκδοχή αυτή, βρισκόταν για ποινικά αδικήματα και δολοφονήθηκε από άλλο στέλεχος της Τ.Μ.Τ., σε μια προσπάθεια να του κλείσουν το στόμα για το έγκλημα στην Ομορφίτα. Με βάση το ίδιο σενάριο, η δολοφονία των τεσσάρων ήταν προβοκάτσια και έγινε σκόπιμα από τους Τούρκους, για να δικαιολογηθεί η έξοδος της ΤΟΥΡΔΥΚ από το στρατόπεδό της και η εμπλοκή της στις συγκρούσεις με Έλληνες μαχητές. Η εκδοχή αυτή όμως κρίνεται ως μη ανταποκρινόμενη στην αλήθεια, αφού η συμμετοχή της ΤΟΥΡΔΥΚ στις συγκρούσεις ήταν δεδομένη και δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι, για το οποίο θα επιρριπτόταν η ευθύνη στην ελληνική πλευρά και θα χρησιμοποιείτο ως αφορμή για επιθέσεις εναντίον της.
Δυο σημαντικά δημοσιεύματα
ΠΡΟΣΦΑΤΑ, ο γνωστός Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ δημοσίευσε στην εφημερίδα του «Αφρίκα», η οποία κυκλοφορεί στα κατεχόμενα, δυο ενδιαφέροντα άρθρα για το θέμα «της δολοφονίας του μπάνιου». Τα άρθρα αυτά μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν στην καθημερινή εφημερίδα «Πολίτης», στην οποία ο Λεβέντ διατηρεί καθημερινή στήλη υπό τον τίτλο «Ημερολόγιο».
ΣΤΟ πρώτο άρθρο, ημερομηνίας 7 Ιανουαρίου 2015, με τίτλο «Το έγκλημα του μπάνιου», ο Λεβέντ παραθέτει φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται μια μπανιέρα, έξω από τις οποία υπάρχουν πτώματα και πολλά αίματα, τόσο στο δάπεδο όσο και στον
«Η αναίμακτη μπανιέρα», όπως τη χαρακτηρίζει ο Λεβέντ, χωρίς νεκρούς και αίματα στο εσωτερικό της.
παρακείμενο τοίχο, αλλά όχι μέσα στη μπανιέρα. Όπως αναφέρει, τα επόμενα μετά «το έγκλημα της μπανιέρας» χρόνια άρχισε να ανασκαλίζει το φάκελο για το θέμα , «διότι στο μυαλό του λαού υπήρχαν ερωτηματικά που δεν είχε διαλευκανθεί και ακόμα πλανιόνταν χίλιες-δυο φήμες», με την προσθήκη πως σε κάποιους στα κατεχόμεν δεν άρεσε αυτό, γι’ αυτό και του επιτέθηκαν αποκαλώντας τον «προδότη».
Σατανικό σκηνικό, για να εξυπηρετηθεί η προπαγάνδα
ΑΠΟ την έρευνα», όπως αναφέρει ο Λεβέντ, «προέκυψαν κάποιες αλήθειες, που δεν ήταν γνωστές μέχρις εκείνης της ημέρας. Για παράδειγμα, ότι έχει και άλλες εκδοχές εκείνη η γνωστή φωτογραφία , η οποία συνεχίζει ν’ αποτελεί εικόνα προπαγάνδας για τους Τούρκους. Δηλαδή, ότι γυναίκα και παιδιά δεν είχαν δολοφονηθεί, όπως φαινόταν. Τους είχε δοθεί μια διαφορετική «μορφή», για να είναι πιο αποτελεσματική η προπαγάνδα. Και όπως διαπιστώσαμε, προσθέτει, εκείνος που το έκανε αυτό ήταν ο εκ Τουρκίας δημοσιογράφος Ομέρ Σαμλί Τζοσάρ. Ο Τζοσάρ, ο οποίος ήταν ειδικός σε θέματα Κυπριακού και βρισκόταν ανάμεσά μας τότε ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Μιλιέτ», εργαζόταν πιο πολύ ως αξιωματικός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών παρά ως δημοσιογράφος.» Και συνεχίζει:
«Κανείς δεν βγήκε να μας εξηγήσει γιατί φτιάχτηκε αυτό το σκηνικό. Όμως, όσο προχωρούσαν τα δημοσιεύματά μας και απλώνονταν στην Τουρκία, οι εθνικιστές μάς έφεραν στην Κύπρο τον πονεμένο ταγματάρχη Ιλχάν μετά από 40 χρόνια. Τον έβγαλαν στις τηλεοράσεις και τον έβαλαν να μιλήσει, αλλά νομίζω ότι αργότερα το μετάνιωσαν που τον έφεραν. Ο άνθρωπος μιλούσε πολύ ασυνάρτητα. Του έφεραν, λέει, μιαν αιχμάλωτη Ελληνοκύπρια και έναν Ελληνοκύπριο στην τουρκική πρεσβεία για να τους σκοτώσει και να εκδικηθεί για τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Και δίδοντάς του ένα όπλο, του είπαν «άντε, σκότωσέ τους και εκδικήσου». Η Ελληνοκύπρια ήταν έγκυος, λέει. Ο ταγματάρχης Ιλχάν δεν τη σκότωσε.»
Έξη στυγνά ερωτήματα
ΓΙΑ τη φωτογραφία που δημοσιεύει στο άρθρο του, ο Λεβεντ μάς πληροφορεί ότι δεν έχει ξαναδημοσιευθεί, είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό, και εκφράζει την ελπίδα πως «αυτή θα συμβάλει στο να φωτιστούν λίγο περισσότερο οι αλήθειες.» Συναφώς, επαναλαμβάνει τα ακόλουθα έξι στυγνά ερωτήματά του:
«Πρώτον: Μήπως δεν είναι παράξενο το γεγονός, ότι η μητέρα βρίσκεται από κάτω και τα παιδιά από πάνω; Μήπως μια πανικοβλημένη μητέρα που προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά της δεν προτάσσει τα στήθια της για ασπίδα τους;
»Δεύτερον: Λέγεται ότι τινάχτηκαν στον αέρα τα μυαλά των παιδιών και κόλλησαν στον τοίχο. Για να τιναχτούν στον αέρα τα μυαλά πρέπει να έχουν πυροβοληθεί στο κεφάλι. Και μάλιστα από κοντινή απόσταση βάζοντας το όπλο στο πηγούνι. Όμως, ο ταγματάρχης Ιλχάν, ο οποίος δήλωσε ότι έπλυνε τις σορούς των παιδιών του με τα ίδια του τα χέρια, λέει ότι κανένα από αυτά δεν έχει πυροβοληθεί στο κεφάλι. Τότε γιατί ακόμα λέγεται το ψέμα ότι τινάχτηκαν τα μυαλά τους στον αέρα και κόλλησαν στον τοίχο;
»Τρίτον: Υπάρχουν σοβαρά αποδειχτικά στοιχεία, για το ότι το έγκλημα δεν διαπράχθηκε μέσα στο μπάνιο. Οι φωτογραφίες εκτός του μπάνιου. Τότε ποιος τους έπιασε και τους έβαλε μέσα στο μπάνιο; Και γιατί το έκανε αυτό;
»Τέταρτον: Έχει αρκετές εκδοχές η φωτογραφία που αποτελεί εικόνα προπαγάνδας. Φωτογραφίες που δείχνουν τα παιδιά μέσα στην μπανιέρα σε διαφορετικές στάσεις. Τίνος έργο είναι αυτό το σκηνικό; Μήπως δεν είστε και εσείς περίεργοι να μάθετε ποιοι είναι τόσο ποταποί ώστε να μπορούν να παίξουν με τις ματωμένες σορούς παιδιών για χάρη προπαγάνδας;
»Πέμπτον: Υπάρχουν και κάποιοι που διασώθηκαν από εκείνο το σπίτι του εγκλήματος. Και ακόμα ζουν ανάμεσά μας. Αλλά για κάποιον λόγο δεν μιλούν καθόλου. Γιατί; Τι και ποιον φοβούνται; Μήπως θα τους συμβεί κάτι αν μιλήσουν; Μήπως απειλήθηκαν; Είναι και αυτό ένα μυστήριο. Μήπως εσείς είδατε μέχρι σήμερα κάποιον Τουρκοκύπριο να φοβάται να μιλήσει για κάποιο ελληνοκυπριακό έγκλημα; Εγώ δεν είδα.
»Έκτον: Το έγκλημα στο μπάνιο δημοσιεύθηκε στον τότε εγχώριο Τύπο μόνο τρεις μέρες μετά τη διάπραξή του. Και τότε υπήρχαν μόνο δύο εφημερίδες, η «Χαλκίν Σεσί» και η «Μπόζκουρτ». Ενώ οι άλλες ειδήσεις μεταδίδονταν αμέσως, γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ αυτή η είδηση;
ΣΥΝΑΦΩΣ, ο Λεβέντ καλεί την ομάδα των Τούρκων εθνικιστών «που θίχτηκε επειδή ανασκαλίσαμε το ματωμένο μπάνιο», να σταματήσει να μιλά για προδοσία και ν’ απαντήσει στα πιο πάνω, δίνοντας εξηγήσεις «και το σημαντικότερο, ας εξηγήσει τη φωτογραφία που δημοσιεύουμε σήμερα.» ΓΙΑΤΙ λένε ψέματα; διερωτάται, «την ώρα που κανένα παιδί δεν έχει πυροβοληθεί στο κεφάλι και δεν υπάρχουν κανενός τα μυαλά κολλημένα στον τοίχο; Γιατί λένε μυθεύματα του τύπου ότι το έγκλημα διαπράχθηκε μέσα στην μπανιέρα; Και, το σημαντικότερο, γιατί νιώθουν την ανάγκη να πουν αυτά τα ψέματα; Αυτά να μας εξηγήσουν.»
Τουρκικά ψέματα, ψέματα, ψέματα…
ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ με ψέματα μέχρι σήμερα», υποδεικνύει περαιτέρω ο Λεβέντ. Και προσθέτει: «Τοποθετήθηκαν βόμβες στα τεμένη. Μας είπαν ψέματα ότι «το έκαναν οι Ελληνοκύπριοι». Τοποθετήθηκε βόμβα στο Τουρκικό Γραφείο Ειδήσεων της πρεσβείας. Μας είπαν ψέματα. Ρίχθηκαν πυροβολισμοί κατά του αγάλματος του Ατατούρκ. Μας είπαν ψέματα. Μας είπαν ψέματα ακόμα και όταν έβαλαν βόμβα σε εμάς. «Μόνοι τους τις έβαλαν», είπαν.
»ΜΕΤΑ από τόσα ψέματα», καταλήγει, «πώς να πιστέψουμε αυτά που λένε για το έγκλημα του μπάνιου;»
«Αυτοί που τον έφεραν, αργότερα μετάνιωσαν»
ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ άρθρο του, με τίτλο «Το αίμα δεν μιλά, αλλά μιλά η φωτογραφία», ο Λεβέντ αμφισβητεί την εκδοχή για έγκλημα από το Ιλχάν, παρόλο που στο πρώτο του άρθρο αναφέρθηκε και στην επίσκεψη Ιλχάν στην Κύπρο το 2014, επισημαίνοντας πως «μίλησε πολύ ασυνάρτητα στις τηλεοράσεις» και ότι «αυτοί που τον έφεραν, αργότερα μετάνιωσαν», χωρίς να δίνει περαιτέρω εξηγήσεις.
Ο ΛΕΒΕΝΤ δέχεται ως αληθές το ότι «οι Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί που αιχμαλώτισαν και συνέλαβαν τους πάντες εκείνο το βράδυ στην περιοχή Κουμσάλ (στην Ομορφίτα) δεν σκότωσαν κανέναν άλλον εκτός από τον Ερντογάν Ριφάτ, ο οποίος βγήκε μπροστά τους κρατώντας κυνηγετικό όπλο». Παρόλον τούτο, και δεδομένου του γεγονότος ότι οι Έλληνες μαχητές ποτέ δεν έφτασαν στο «σπίτι με τη μπανιέρα», ο Λεβέντ γράφει ότι «μέχρι τώρα δεν ανακαλύψαμε με σιγουριά ποιος διέπραξε το έγκλημα» και ότι συνεχίζει να «διερευνά ποιος το διέπραξε». Ταυτόχρονα, εκφράζει έκπληξη γιατί ο δημοσιογράφος Σερχάτ Ιντζιρλί σε τηλεόραση των κατεχομένων απέφυγε να δείξει στην επισκόπηση Τύπου που παρουσιάζει καθημερινά, την πρώτη σελίδα της «Αφρίκα», όπου ήταν δημοσιευμένη η επίμαχη φωτογραφία, λέγοντας «να μην ασχολούμαστε πλέον με τέτοια πράγματα». Γιατί, όμως, αφού η φωτογραφία αποτελούσε την προμετωπίδα της τουρκικής προπαγάνδας κατά των Ελλήνων για την περίοδο 1963-64;
Οι Έλληνες δεν είχαν λόγο να κάνουν τέτοιο έγκλημα
ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ, πάντως, ο Λεβέντ: «Γιατί να σκοτώσουν (οι Έλληνες) αυτή τη μητέρα και τα παιδιά της; Υπάρχουν και άλλα πολλά ερωτήματα σαν αυτό. Δολοφονήθηκαν μέσα ή έξω από το μπάνιο; Η επίσημη προπαγάνδα λέει ότι δολοφονήθηκαν μέσα στην μπανιέρα όπου κρύβονταν. Όμως, η φωτογραφία που εξασφαλίσαμε και δημοσιεύσαμε για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια, αποδεικνύει ότι δεν δολοφονήθηκαν στην μπανιέρα. Δεν υπάρχει αίμα στο μπάνιο!»
ΓΙΑΤΙ, λοιπόν, ρωτούμε εμείς, να σκοτώσουν αυτή τη μητέρα και τα παιδιά της οι Έλληνες; Ποιος λόγος υπήρχε και ποια ανάγκη το επέβαλλε; Μήπως γιατί κρατούσαν όπλα, μαχαίρια ή άλλο φονικό αντικείμενο; Μήπως ήσαν ταμπουρωμένοι και αντιστέκονταν; Όχι, βέβαια! Αν ήταν έτσι, δεν θα βρίσκονταν νεκροί σε μια μπανιέρα ή και έξω απ’ αυτήν ομαδικά. Αλλά και αν υποτεθεί ότι η μητέρα κρατούσε όπλο, αυτό δεν μπορούσε να συμβαίνει με τα παιδιά, τα οποία, λόγω ηλικίας, ήταν αδύνατο να έκαναν είχαν όπλο.
ΑΛΛΑ και κάτι συναφές, αλλά ουσιαστικό: Οι Έλληνες μαχητές, κατά τον Λεβέντ, δεν σκότωσαν κανέναν μάχιμο Τουρκοκύπριο, «εκτός από τον Ριφάτ», και θα σκότωναν μιαν ανυπεράσπιστη μητέρα και τα τρία παιδιά της; Και πώς, επαναλαμβάνουμε, μπορούσε να συμβεί αυτό, όταν δεν είχαν φτάσει ποτέ στο σπίτι όπου ήταν η «μπανιέρα»;
ΣΕ ό,τι αφορά το ερώτημα που του τέθηκε, γιατί τώρα δημοσίευσε τη φωτογραφία «με το αναίμακτο μπάνιο», ο Λεβέντ λέγει ότι ο λόγος είναι πως μόλις τώρα τη βρήκε. Προσθέτει, πως έχει ανακαλύψει ότι τη φωτογραφία την τράβηξε ο Οσμάν Ρεκόρ, «ένας από τους παλαιότερους και εμπειρότερους Τουρκοκύπριους φωτογράφους και δημοσιογράφους, στο αρχείο του οποίου ίσως υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες από το ίδιο γεγονός.»
Περί Αχμέτ Ουράν Μπαράν
ΟΣΟ για τον Τούρκο δημοσιογράφο Αχμέτ Ουράν Μπαράν, ο οποίος απέδωσε την ομαδική δολοφονία στον Ιλχάν, αναφέρει ότι αυτός εργάστηκε στη διάρκεια μιας πολύ κρίσιμης περιόδου και στην εφημερίδα «Ισταμπούλ Εξπρές», η οποία, όπως υπογραμμίζει, «το 1955 ήταν ο κύριος υποκινητής των γεγονότων της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου κατά των Ρωμιών και των μη μουσουλμάνων».
ΜΕ τα όσα όμως γράφει ο Λεβέντ, και ειδικά με την παράθεση των αμείλικτων ερωτημάτων που θέτει απαιτώντας από την τουρκική πλευρά καθαρές απαντήσεις, διερωτάται ο καθένας γιατί δεν λέει αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα: Ότι δεν μπορεί να είναι Έλληνες οι δολοφόνοι. Θα μπορεί να συνεχίζει τις έρευνες για το έγκλημα, όπως αναφέρει, αλλ’ αυτό μπορεί να αφορά μόνο τις συνθήκες που διαπράχθηκε και όχι το ποιοι – ποια πλευρά – το διέπραξε, που είναι ηλίου φαεινότερο, ότι είναι η τουρκική.
ΑΛΛΩΣΤΕ, ο Λεβέντ, προς τιμήν του, δέχεται ότι για κάποια γεγονότα εκτελεστές ήσαν οι Τούρκοι και όχι οι Έλληνες, όπως η τουρκική προπαγάνδα μέχρι τώρα ψευδώς διακηρύσσει. Τέτοια γεγονότα ήσαν μεταξύ άλλων η τοποθέτηση βομβών στον Μπαϊρακτάρη και σε άλλα τεμένη, η τοποθέτηση βόμβας στο Γραφείο Τύπου του τουρκικού Προξενείου, η ρίψη πυροβολισμών εναντίον του αγάλματος Ατατούρκ και άλλες δυναμιτιστικές ενέργειες. Πάντως, το ότι ο Λεβέντ προχώρησε στη δημοσίευση της «αναίμακτης μπανιέρας», υπό τις συνθήκες τρομοκρατίας και του πλήρους ελέγχου των κατεχομένων από την Τουρκία, καταγράφεται στα υπέρ του. Αψήφησε την καταπίεση και την τρομοκρατία και μπράβο του.
Σημαντικά γεγονότα άξια προσοχής
ΕΜΕΙΣ μένουμε στα γεγονότα όπως τα παραθέτει ο Λεβέντ, υποδεικνύοντας στους αναγνώστες μας τα εξής σημαντικά:
- Το ότι η φωτογραφία που δημοσίευσε δείχνει τους νεκρούς – τη μητέρα και τα τρία παιδιά – έξω από τη μπανιέρα, ενώ μέσα σ’ αυτήν δεν υπάρχουν αίματα. Αυτό καταρρίπτει σε απόλυτο βαθμό τον τουρκικό ισχυρισμό ότι ήσαν κρυμμένοι στην μπανιέρα και πυροβολήθηκαν εκεί. (Το να «κρυφτούν» σε μια μπανιέρα τέσσερα άτομα, είναι το λιγότερο αστείο να το προβάλλει κάποιος σαν αληθινό γεγονός).
- Το ότι οι Τούρκοι παρουσίαζαν μέχρι τώρα μια μόνο φωτογραφία, που δείχνει τη μητέρα και τα παιδιά νεκρούς στην μπανιέρα, ενώ τώρα βγαίνει στο φως άλλη φωτογραφία που τους δείχνει έξω από αυτήν και το μπάνιο καθαρό, εγείρει πολλά ερωτήματα.
Η φωτογραφία, που η τουρκική προπαγάνδα ανεμίζει τόσα χρόνια ανά το παγκόσμιο σε βάρος της ε/κ πλευράς, με τη μητέρα και τα παιδιά νεκρούς μέσα στη μπανιέρα. Τώρα αποκαλύπτεται, ότι υπάρχουν και άλλες παρόμοιες φωτογραφίες, με τα τέσσερα πρόσωπα σε διάφορες στάσεις, που παραπέμπει σε σκηνικό…αστυνομικής ταινίας!
- Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι τα θύματα πυροβολήθηκαν στο κεφάλι και τα μυαλά τους πετάχτηκαν στον τοίχο, ενώ ο ίδιος ο σύζυγος και πατέρας Ιλχάν έχει πει ότι ο ίδιος έπλυνε τα σώματα των νεκρών και ότι κανένας δεν είχε τραύματα από σφαίρα στο κεφάλι.
- Οι τέσσερις νεκροί δεν δολοφονήθηκαν στο μπάνιο, αλλά κάπου αλλού και μετακινήθηκαν εκεί, για να προβληθεί το «πιστευτό» ψέμα ότι είχαν κρυφτεί στην μπανιέρα!
- Υπάρχουν φωτογραφίες που δείχνουν τους νεκρούς σε διάφορες στάσεις μέσα στη μπανιέρα και διερωτάται «ποιοι είναι τόσον ποταποί, ώστε να παίξουν με τις ματωμένες σορούς των παιδιών για χάρη προπαγάνδας;» Και τι θα κέρδιζαν οι Έλληνες, ρωτούμε εμείς, αν το έκαναν αυτό; Πήγαν, υποτίθεται, να κάμουν έγκλημα και κατέληξαν να στήσουν σκηνικό αστυνομικής ταινίας; Και για ποιο λόγο;
ΚΑΙ το τελευταίο: Αφού, όπως αναφέρει ο Λεβέντ, ζουν Τουρκοκύπριοι «που διασώθηκαν από εκείνο το σπίτι του εγκλήματος», αλλά δεν μιλούν, να καλέσουμε το διευθυντή της «Αφρίκα» να εντείνει την έρευνα του, ώστε αυτοί να μιλήσουν. Αν τους πλησιάσει και δεν το κάνουν, διότι φοβούνται προφανώς, όπως αναφέρει, τότε να καταγγείλει το γεγονός. Για να δεχθούν, επιτέλους, και όσοι δεν το πιστεύουν ακόμη, ότι οι Τούρκοι είναι αδίστακτοι και κάνουν το παν να βιάσουν με κάθε τρόπο την αλήθεια παραποιώντας γεγονότα και παραχαράσσοντας την Ιστορία, με μόνιμη επιδίωξή τους να εξυπηρετηθούν η προπαγάνδα και οι άνομες επιδιώξεις τους. 11.1.2015
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 